dinsdag 26 oktober 2010

Even proberen !




































Na lang nadenken, ga ik er toch even op uit vandaag .

Al is het niet echt snoekweer, weinig wind en een beetje troosteloos weer.

Maar wie niet waagt die niet wint is het devies.

Ik ga richting de stad, en het wordt een van de buitenwijken van Utrecht. Het is maar 15 minuten rijden, dus ik ben snel op de plek waar het hengeltje wordt uitgegooid.

Na een goed uurtje vissen heb ik alleen een volger gehad, dus erg veel actie is er niet.

Ik loop een heel stuk verder, maar nog niets. Er zijn ook veel te veel watervogels die de boel verontrusten; eenden, meerkoeten, meeuwen, enzovoorts.

Je kunt de waterkant ook niet rustig benaderen of er vliegen er weer een stel op met veel kabaal.

Na anderhalf uur kom ik bij een duiker aan en doe daar een tiental worpen. Bij het indraaien van de laatste worp, waarbij ik eigenlijk al half wegloop, klapt er toch nog een mooi snoekje op.

En even later ligt er 75 cm vis op de kant.

Vlug even een foto, want hij heeft nogal veel haast om het water weer in te gaan.

Ik loop naar de volgende duiker en doe daar ook weer een tiental worpen, maar dat levert niets op.

Ik pak de andere kant van de duiker en doe daar zes worpen en nog een strak langs de duiker. Ook hier duikt er weer een op de Buster en al snel ligt een snoek van 77 cm op de kant. Even een foto en hij kan het water weer in.

Ik struin nog een leuk uitziend stukje af, maar dit geeft geen resultaat.

Nu kom ik bij een soort sluisje en gooi enkele keren, maar zonder resultaat.

Ik ga nu de andere zijde proberen en bij de eerste worp duikt er al een over de Buster I.

Worp nummer twee en nu duikt
hij
wel
vol
op de Buster I. Een snoek van 73 cm ligt op de kant en na een foto mag ook hij het water weer in.

Hierna loop ik maar weer richting de auto, doe her en der nog een worp en pak nog een 55'er mee.

Daarna niets meer en ik ga weer richting huis.

Toch ondanks dit halve zachte weer ,zijn het weer 3 leuke uurtjes vissen geweest.
















































maandag 25 oktober 2010

Terug in nederland maandag 27 september










We zijn nog maar koud terug in Nederland, maar ik heb nog een week vakantie,

Jos is inmiddels weer aan het werk.
Ik ga deze dag maar eens de stadspolder in, vorig jaar ging ik ook de dag na terugkomst uit Ierland met de bellyboat op pad.
Ik ving in Ierland niet meer dan 4 vissen allemaal ver onder de meter en ging de dag na terugkomst vissen met de bellyboat en ving mijn meter vis en nog andere goed op maat zijnde snoeken.
Dus waarom nu ook weer niet??
Ik slaap deze dag eerst wat uit, het is nogal regenachtig, maar dat weerhoudt mij er niet van om een hengeltje uit te gooien.
Bij het water aangekomen is het de eerste paar stukken niet veel, maar dan begint het.
Het deel dat ik daar bevis kun je in zes vakken verdelen.
Ik heb vak 1, 2 en drie inmiddels afgevist zonder enige aanbeet, maar bij vak vier is het na een paar worpen raak: een mooie, dikke dame van 93 cm komt op de kant.
Op dezelfde plek nog een paar worpen en deze leveren na een paar worpen een snoek op van 82 cm .
Daarna schuif ik een vak op en ik los er een mooie dikke dame, ook zeker een goede 90'er.
Ik doe nog een worp of twee en nu klapt er een geweldenaar van 92 centimeter op de hengel. De eerste snoek was op een buster I, maar die heb ik inmiddels vervangen voor een bulldawg.
Ik schuif een stuk op naar het laatste vak en daar knallen er nog twee stuks op de hengel, echt achter elkaar. Het zijn snoeken van 75 en 65 cm.
Tussen het vangen van de eerste snoek en de laatste zat denk ik hooguit 25 minuten.
Dit gebeurt allemaal in een rap tempo, ik ben tevreden en ga lekker naar huis.
Zo zie je maar weer; voor de echte vangsten hoef je niet echt over de grens, maar misschien wel voor meer avontuur !!!!!

zaterdag 25 september Verboden wateren !!!






Dit de laatste kans op snoek!!!!!!!!!!
We hebben het plan getrokken omal slepend naar de gidsplekken van Ferdinand te varen.
We staan niet al te vroeg bij de boot, het is 8 uur in de ochtend voor we wegvaren, dus de uren beginnen te tellen.
Het is toch elke dag een uur eerder opstaan als in Nederland en daar sta ik al elke dag om 6 uur op.
Dus hier in Ierland om 5 uur, en dat wreekt zich en dan nog laat naar bed ook!
We hebben het sleepaas al vlot buiten de boot, twee hengels moeten het de eerste 10 kilometer gaan doen, het eerst een stuk met een shadclone en een salmo geval dat een meter of 4 diep gaat.
Na een kilometer of twee krijg ik dan eindelijk een goede aanbeet. Lang leve Herman met zijn goede advies. Maar het drama slaat toe; een meter of twee voor de boot laat ie los, maar het geeft moed voor de rest van de dag.
Nu wordt het dieper, ik gooi gauw een salmo geval op de jerkbait hengel zodat ik tot 8 of 9 meter diep kan vissen. Jos heeft er een die de 4 meter haalt, zo kunnen we mooi verschillende dieptes de baas.
Maar de rest van de route geeft weinig aanbeten, een enkele keer zien we een korte bonk op de hengels.
We gaan oversteken en de reis verloopt voorspoedig. Zo komen we aan op de gidsstekken van Ferdinand.
We slepen hier nog even voorlangs en krijgen weer een flinke aanbeet, maar ook die lost ergens onderweg bij het binnendraaien.
Even later komen we Ferdinand tegen met twee van zijn gasten die hem al enkele jaren als gids hebben. Ferdinand probeert niet verwonderd te kijken en doet net of zijn neus bloedt en groet vriendelijk.
Jos en ik lachen in ons vuistje en genieten hier van, maar voelen ons toch ook een beetje belazerd.
Het kan dus toch makkelijk om met één tank benzine naar die stekken te varen!
Zij hebben inmiddels al wat snoeken binnen en Ferdinand roept nog dat we beter kunnen slepen op deze plekjes, terwijl zij zelf hier werpend vissen. Ik den: Je kunt de pot op" en wij zoeken een stuk waar we ook kunnen gaan werpen.
Ferdinand verdwijnt uit het zicht naar andere visstekken en daar kunnen we echt niet komen.
We slepen de rest van de dag nog hele stukken af, bezoeken nog verschillende stekken, maar vis vinden we niet .
We gaan slepend terug naar de haven en ik zie hem weer verschijnen, die !"#$%&%&_)(_&%$#"! rondvaartboot.
Maar dit keer trekken we ons er niets van aan, we zijn niet meer aan het vissen!
We varen gewoon nog wat rond en genieten het natuurschoon.
We hebben nog aardig wat benzine overgehouden, dus het was allemaal makkelijk te overbruggen, die afstanden die zogenaamd niet haalbaar waren.
We gaan nog even bij Herman langs, hij heeft meer interesse getoond de hele week als Ferdinand.
Hij vraagt ons elke keer hoe het was, maar helaas moeten we bekennen dat we vandaag weer niets gevangen hebben .
Hij zegt nog een keer dat we slepend echt wel wat hadden moeten vangen, na wat doorvragen van zijn kant blijkt dat ik de slip van de reel en molen die we bij het slepen gebruikten veel te strak had staan,en we hebben hierdoor waarschijnlijk toch een aanzienlijk aantal vissen gemist.
Dit was weer een goed advies van Ferdinand: "Zet je slip goed strak!!!!!!!!!!"
Dit was dus de druppel die de emeer deed overlopen: volgend jaar niet naar Ferdinand!!
We gaan waarschijnlijk naar 'Fishermerman' (Fish Herman). Van hem kregen we ook de juiste tijden voor de bus naar Dublin, terwijl Ferdinand die al vier dagen geleden zou geven.
We gaan nog even eten, weer een lekkere lap biefstuk van 450 gram met patat, groente en een colaatje erbij.
Ferdinand is er dan wel als de kippen bij om zijn centen te incasseren.
Al met al hebben we best wel een geweldige vakantie gehad en genoeg gelachen met zijn tweeën.
Ook met Herman trouwens, en terugkomen doen we zeker!!!!!!!
revanche !!!!!!

Vrijdag 24 september ; we laten de moed niet zakken !



Dit soort plekjes!!!!!


een plasje doen hoort erbij

Het is alweer vrijdag, eerst weer een goed Engels ontbijt. We zullen wel kilo's aan zijn gekomen deze week, maar dat ontbijt heb je hier echt nodig met zulke lange en zware visdagen.

Gisterenavond hebben we aan Ferdinand gevraagd of we met een tank benzine bij Holy Island in de buurt kunnen vissen, maar hij beweert dat we dat niet redden.
We hebben zelf het idee dat het wel kan, gezien de hoeveelheid benzine die we elke dag overhouden. We besluiten het ook aan Herman te vragen en die zegt dat het best kan, maar dan moet je alleen niet constant op volle kracht varen.Zo hebben we aan een buitenstaander meer als aan de gids bij wie we logeren!
Bij de vraag of we dan misschien een tank benzine extra mee kunnen nemen, krijgen we een nors antwoord dat we dan bij het overgieten misschien vocht in de benzine krijgen.
Ik begin nu te geloven dat hij bang is dat we op zijn iets verder weg gelegen gidsstekken gaan vissen. Het brengt natuurlijk geld in het laatje als we volgend jaar weer komen en hem weer inhuren om daar wel te kunnen komen.
Maar zo werkt het bij mij niet, de stekken van Ferdinand zijn ook bij Herman bekend, de stekkenkaart hangt levensgroot bij Herman in de winkel.
Advies krijgen we dus meer bij Herman dan bij Ferdinand, dus volgend jaar weten we het wel!
De vrijdag levert ook weinig vis op, de twee jongere gasten hebben Ferdinand een dagje ingehuurd, maar het levert hun ook niet veel op.  Ook de deelnemers aan de Pike Challenge hebben over de gehele week weinig vis gevangen. De winnaar had geloof ik maar vijf goede vissen.
We gaan lekker weer slepen op deze dag en nog wat werpen.
Het is echt k... met peren, maar we houden goede moed.
We varen weer slepend terug naar de aanlegplek en.... WEEEEEEEEEEER die rondvaart"#$%&%&&_()'??)'Y_"# boot!!!!!
We gaan nu lekker een grote rib-eye biefstuk van 450 gram eten met patat en groente uit eigen keuken.
Morgen richting Holy Island.

Donderdag 23 september gevaarlijk weer !!!!



binnen bij Goosers


De kathedraal


Het is hier lekker eten bij  Goosers..

Gisterenavond nog even de weerberichten bekeken, ze geven windkracht 6 ~7 op.
Opstaan, goed ontbijten en bepakt en gezakt weer naar de boot.
Wat zal het worden? We gaan weer beginnen met slepen we varen het meer op, maar de wind is zo bar slecht dat we de rivier maar op gaan.
Veiligheid voor alles!!
Maar na een goed uurtje varen heb ik het daar wel gezien, geen aanbeet, niets. Jos vindt alles best, dat is zo'n visser die met een bamboehengel en een goed boek erbij al tevreden is.
Eigenlijk is dat de beste instelling voor het vangen van vis en genieten van de natuur.
Maar ik moet en zal het grote water opgaan, ik trek mijn reddingsvest aan en geef Jos het advies dat ook maar te doen!
We gaan het grote water op. Het is met deze zeer krachtige wind moeilijk om met ons nietige bootje de golven te doorsnijden. Soms lijken de golven wel huizenhoog.
Schuin tegen de golven in varend proberen we om een breed deel van het meer over te steken om een beetje in de luwte van de oever te komen.
Maar daar hebben we grote moeite mee dat snel oversteken gaat bijna niet werken ,de boot bonkt zo hard over de golven hij lijkt wel om te slaan,en dat gaat zeker gebeuren als ik hem dwars op de wind zou gooien om zo de oever te bereiken.
Dus dan maar midden schuin over het meer. Terug gaan is geen optie meer en vragen om problemen.
Jos begint het moeilijk te krijgen, ik zie het aan zijn gezicht. 'Hij Die Niet Zeeziek Wordt!!!!
Hij eet bijna zijn Engelse ontbijt voor de tweede keer op en zijn nieren zitten voor zijn ogen, zo hard slaan de golven onder de boot door. Hij zit voorin de boot en schiet geregeld uit zijn stoel om daarna weer met kracht terug te ploffen. Zelf zit ik achterin de boot en heb hier veel minder last van de golfslag.
Het enige wat ik kan doen is proberen om de hoogste golven te ontwijken en hem zo iets te ontzien.
Ik ben niet gauw voor een koe te vangen (een van mijn beroemde spreekwoorden uit Zeist), maar heb nu toch ook een angstig gevoel.
Wie vindt ons straks op zo'n groot meer als het fout afloopt en we ronddobberen in onze reddingsvesten?
Maar het geluk is met ons, we bereiken de oever en komen in de luwte. Nu kunnen we verder met ons plan om te gaan slepen. Na alle wijze aanwijzingen die Herman ons heeft gegeven, moet dat gaan werken.
Ik krijg die dag wel een enkele aanbeet, maar het blijft onzeker of dat echt zo was, het kan ook vuil of een rotsblok of zoiets zijn geweest. Weer wordt er niets gevangen.
We gaan weer richting haven en slepen daar maar weer een stuk.
En of de duvel er mee speelt potvvvvvvvvvvvvrrrrrrrrrrrrrrrr weer die rondvaartboot!!!!!!!!!!!
Voordat we bij het binnenvaren van de haven de brug onderdoor varen, moet Jos nog even roepen dat er een boot aankomt. Ik vlieg zowat van schrik van mijn stoel en had zomaar in het water kunnen vallen.
Die had ik nog te goed van hem, een paar uur daarvoor zat hij lekker slapend in zijn stoel; ik riep keihard "Beet!!". Hij vloog bijna met hengel en al overboord en hield de rest van de week volgens mij last van hartkloppingen.
We gaan naar huis en vullen in de supermarkt onze voorraden weer wat aan. Ons avondeten nuttigen we in een pub/restaurant. Lekker smikkelen en smullen.
We hebben Herman nog gevraagd of we met een tank benzine naar Holy Island kunnen varen, volgens Ferdinand kon dat niet. Herman meent dat dat makkelijk gaat, mits je er slepend naar toe vaart.
Dat staat dus op de planning voor de volgende dag.
Na het eten gaan we nog even naar de pub Goozers, even een pintje pakken. Nou ja, Jos drinkt natuurlijk een stevig Iers biertje, want dat is een echte kerel en ik kom niet verder dan een cola!!!
Als we weer naar buiten stappen geeft de kokkin toevallig net de katten buiten wat te eten, maar tot mijn verbazing zijn het niet alleen katten. Er loopt ook een zwerfvos bij die daar elke avond op hetzelfde tijdstip wat te eten krijgt, dit soort dingen zie je niet vaak.
Nu gaan we nog even naar de Anchor Inn pub, even luisteren naar traditionele Ierse volksmuziek .
Ik besluit nu maar eens een whiskey te nemen, één maar hoor!!
Deze valt me mogelijk niet goed, bij het naar buiten gaan lig ik zowat plat op de straat, afstapje vergeten!!
Nu slapen en naar dag 5 !

woensdag 22 september, en regenen!!!!!!!!!!!






Nadat de wekker al weer afgaat om 5.30 uur en Jos beneden al de borden voor het Engels ontbijt heeft klaargezet en zijn eerste sigaret al weer heeft geïnhaleerd, begin ik met het bereiden van het ontbijt.

Het heeft afgelopen nacht flink geregend en gewaaid, maar nu is het gelukkig droog. Dat geeft weer moed voor de aankomende dag.


Ze geven voor deze dag behoorlijk wat wind op en in de ochtend nog wat regenbuien.

Maar vanaf dat we met de boot wegvaren tot ver in de ochtend blijft het droog!
We hebben in ieder geval uit voorzorg de regenpakken al aangetrokken, dus daar hebben we geen omkijken meer naar en we denken goed beschermd te zijn tegen de regen en wind die komen gaan.
Na in de ochtend enkele stukken te hebben gesleept, wat gepland was maar niets opleverde,
wordt er gauw van dit plan afgeweken, dat heb ik toch al gauw als iets niet werkt.
We gaan weer een stukje werpen. De Pike Challengers hebben vrijaf, dus we hebben het rijk bijna alleen, op vier gasten van Ferdinand Heijerman na die we tegenkomen. Twee van hun hebben wel wat gevangen en twee niet (wij ook niet, dus eigenlijk 4 van de 6 gasten van hem hebben niets gevangen!!!).
De in de ochtend voorspelde regen blijft uit,maar die komen we in de middag dubbel en dwars tegen, met de wind als voorafje.
Het begint heel plotseling zo hard te regenen dat we niet eens meer zien waar we varen.
De regendruppels daar lijken wel anders als bij ons in Nederland, ook Jos denkt daar zo over. Elke druppel regen lijkt wel een emmer water die op je neer wordt gegooid en alles valt als beton loodrecht naar beneden, wind staat er ineens niet meer.
De regenkleding is tegen dit bizarre natuurgeweld in het geheel niet bestand, het water loopt via mijn mouwen naar mijn oksels en via de zitting van mijn stoel mijn kruis in, en ik maar denken dat ik een goed regenpak he!!.
Je zou haast gaan denken dat ik flink in mijn broek had geplast.
Het enige wat droog blijf zijn mijn nieuw aangekochte schoenen.
Jos heeft geluk, zijn broek blijft droog, maar de rest van zijn bovenkleding is doorweekt.
En zijn kistjes (schoenen) die hij nog over heeft gehouden uit de Tweede Wereldoorlog blijken ook niet bestand te zijn tegen dit geweld van water.
Na ongeveer 45 minuten is het weer redelijk opgeknapt en kunnen we onze vissessies voortzetten.
We komen weer twee van de jongere gasten tegen die voor de regen nog niets gevangen hadden. Nu blijken ze meer succes te hebben gehad, maar liefst twee snoekjes van rond de 35 cm.
"Dan liever helemaal niets", zeg ik naderhand tegen Jos! (Jaloezie!!!!)
Voor de rest van de dag hebben we geen aanbeet meer en het laatste stukje naar de aanlegsteiger slepen we maar weer. Tot twee keer toe doorkruist een rottige kleine rondvaartboot ons spel.
Dat ding vaart uit en lijkt nog geen 15 minuten weg tem zijn als hij alweer terug komt varen; misschien lijkt dit maar zo!
We leggen maar weer aan en gaan lekker onder de douche, ook na al die regen.
Daarna doen we weer wat inkopen en we gaan even bij 'fisherman' Herman Molenaar langs, een Nederlander die ook vanuit Killaloe vistrips op Lough Derg verzorgt .
Hij geeft ons nog wat waardevolle tips, die waren bij Ferdinand ver te zoeken.
Hierna gaan we weer op pad voor het avondeten. Jos neemt stukjes kip en ik natuurlijk ook, maar we hebben ook nog een kebab pizza. Vandaag besluiten we maar één portie patat te nemen, aangezien we al bijna een vuilniszak  vol hebben met chips van de vorige dag. Wat een belachelijk grote porties patat hebben ze hier!!
Hierna dutten we nog even weg, roken wat, en gaan daarna in de pub nog even naar een traditionele Ierse dansavond kijken. We worden nog uitgenodigd om mee te doen, maar dit wijzen we af. We willen die mensen toch niet voor schut zetten in hun eigen pub!!!
Ik heb een lekker glaasje Ierse whiskey genomen, maar blijk daar helemaal niet goed tegen te kunnen. Als ik de pub uitstap krijg ik eerst de deur niet open. Als dit uiteindelijk wel lukt, val ik letterlijk met de deur uit huis en beland zo op de straat. Gelukkig kwam er geen auto aan!!!
Hierna gauw naar huis en onder de wol .
Op naar dag 4

lekker knutselen aan de hengel





Een van de actiefoto's van Jos.

Ierland Adventure 2010


Zondag 19 september 2010



Eindelijk is het dan zover, na maanden van voorbereiding en spanning.


Twee tassen volgepropt met kleding, kunstaasdozen, molens en reels.


Dan de hengelkoker, vier hengels gaan er maar net in, maar alles moet mee voor dit avontuur .


We doen dit voor het tweede jaar op rij,de vistrip naar Ierland.


Lough Derg is de bestemming aldaar .


We hebben net als vorig jaar daar een huisje gehuurd, inclusief een visboot met motor .


Maar dit jaar maken we ook gebruik van een visgids, wat het jaar ervoor niet mogelijk was.


Omdat dit meer toch aardig groot is en je een kaart met de visstekken hebt, vind ik een gids inhuren toch wel beter.


Hoewel je de kaart met visstekken hebt en die ook makkelijk te vinden zijn, is die gids toch wel van belang.


Hij legt je namelijk uit hoe er hier op het meer gevist wordt, en deze manier verschilt toch wel van wat wij in Nederland gewend zijn.


Een groot verschil is dat wij ons kunstaas tot vlak voor de kant tussen het riet en onder overhangende takken van bomen kunnen presenteren.


Dat gaat daar in de meeste gevallen niet op, vanwege de rotsen die net voor de kanten liggen en omdat het meer een heel aparte bodemstructuur heeft.


Maar nu gaan we eerst eens verder met hoe de reis was gepland.


Ik zou zwager Jos, die ook meeging, opwachten op Schiphol.


Mijn reis naar Schiphol verliep voorspoedig, tassen achterin de auto, hengelkoker op het dak.


Vlot uitladen voor de deuren van Schiphol .


En nu maar wachten op Jos, de nodige sigaretten werden verslonden (twee stuks).


Jos was zo lollig om mij onopgemerkt te benaderen, en hij wilde mij laten schrikken.


Dat grapje werkte maar een klein beetje, maar de toon was gezet.


Eerst nog gezamenlijk met de vrouwen die ook waren meegekomen  een bak koffie en een gebakje genuttigd.


Inchecken en afscheid nemen van de vrouwen, tja, we gaan toch 8 dagen weg.


Dat is toch best wel een lange tijd voor hun om 's nachts dat gesnurk te missen, en langer zou zo'n trip ook niet moeten duren, want anders gaan ze er misschien aan wennen!


De vlucht gaat voorspoedig en veilig landen we op Dublin Airport.


Daar wachten we nog even op de bus die ons naar Birdhill zal brengen, maar deze trip zal nog lang in ons geheugen blijven zitten.


De busreis duurt maar liefst 4 uur en de wegen vallen tegen. Rotondes in overvloed, her en der passagiers oppikken, en af en toe een rookpauze.


Tussentijds doen we bij een tankstation snel wat inkopen voor het ontbijt en nemen wat drinken mee voor de eerste avond, want veel tijd zullen we op de zondagavond niet hebben om in de plaatselijke winkeltjes in Killaloe boodschappen te doen.


En er moet s'ochtends gelijk gevist worden, dus dan was er ook geen tijd voor.


Na ruim vier uur komen we dan eindelijk aan in het plaatsje Birdhill, wat niet meer blijkt te zijn dan een bushalte, een soort fontein met een hek eromheen, een een paar huizen verborgen tussen een paar struiken.


Daar even met een sigaretje wachten op de taxi naar Killaloe. Het is inmiddels donker als we daar aankomen.


Het huis staat er nog net zo bij als vorig jaar. Het is even wachten op Ferdinand die de sleutels afgeeft en die nog even een korte rondleiding geeft door het huis .


We bespreken nog even het hoe en wat voor de volgende dag, hij gaat ons dus gidsen en zal ons buiten bij de parkeerplaats bij de rivier de Shannon opwachten met zijn boot. Van daaruit gaan we naar een trailerhelling bij Lough Derg. 's Avonds maakte ik nog de hengels en de kunstaasdozen klaar.



Maandag 20 september


's Ochtends een lekker Engels ontbijtje en de lunch klaargemaakt, en zo stonden we om 7 uur op de parkeerplaats .


Na een ritje van 15 minuten ging de boot te water en voeren uit met dit 3-tallig gezelschap .


Even nog wat uitleg nog van Ferdinand, een stukje varen naar de eerste stek en we konden gaan vissen.


Al gauw hadden we wat volgers en lossers, daarna verspeelde ik nog een mooie snoek die toch gauw tegen de 1 meter grens liep, de onervarenheid van het bootvissen speelde een beetje mee.


De lijn schuurde langs de bodem van de boot en knapte. Dit was wel een domper.


Zo verspeel ik niet graag een vis, met het kunstaas nog in de bek.


De eerste vis wordt binnengehaald door Ferdinand, een snoek van rond de 90 centimeter.


Jos heeft tijdens het slepen nog twee lossers waar ook een flinke bij zat, maar die helaas niet in de boot kwam.


Hierna vangt Ferdinand op een andere stek nog een mooie snoek, die tijdens het onthaken het ruime sop kiest.


Daarna vang ik er nog een van rond de 70 cm die ook bij het onthaken verdwijnt, en even later breng ik nog een 63'er in de boot.








Nadat we op deze dag een ruime 10 tot 12 snoeken in totaal nog hebben gemist, komt er toch een einde aan onze eerste mooie en zonnige dag.









































































































Die avond besluiten we een oude bekende op te zoeken, namelijk de beiaardier van de kathedraal van Killaloe. We hebben hem vorig jaar ontmoet, waarna hij ons een rondleiding door de kathedraal gaf en ons meenam naar de toren, waar we van het mooie uitzicht konden genieten. We hebben als verrassing een kalender met foto's van ons vorige vistripje gemaakt en besluiten hem die aan te gaan bieden.  Bij de kathedraal aangekomen blijkt alles donker te zijn, en daarom doen we in een winkeltje in de buurt wat navraag. Een zeer aardige dame pleegt wat telefoontjes voor ons, en zegt dat de bedoelde heer binnen een paar minuten in de kathedraal zal zijn. Dit blijkt inderdaad het geval en hij is niet alleen. De plaatselijke klokkenluiders hebben hun oefenavond, en ik meen het lied Amazing Grace te herkennen. Bijna bovenin de toren sluiten we aan bij de klokkenluiders en onze kalender wordt vol dankbaarheid in ontvangst genomen. Tot mijn schrik wordt ons gevraagd om een melodietje op de klokken van de kathedraal te spelen, maar gelukkig werpt Jos zich op als vrijwilliger. Er hangen acht touwtjes met daarachter een nummer. Je krijgt een 'muziekblad' voor je zonder noten, maar met het nummer van het touwtje waar je als het ware aan moet tokkelen. Door deze ingenieuze constructie kan één man een heel concert geven. Het lukt Jos heel aardig, maar bij mij mislukt vrijwel alles. Later blijkt dat ik telkens het laatste touwtje over het hoofd heb gezien, dat is net zoiets als gitaar spelen met een snaar die ontbreekt. De inwoners van het stadje zullen hebben genoten van de momenten dat Jos speelde, maar ik hoop dat ze tijdens mijn mislukte opvoering ergens diep weggestopt op een toilet of zoiets zaten.





















































Vogels kijken.

Ik.heb weer wat gefotografeerd de laatste tijd. Hier het resultaat. Veel kijk plezier. ...